Ben Mustafa’yım hey halkım
Benim gibisini biraz zor bulursunuz
Zaten bulsanız n’olacak
Ya heykellerimi kırar
Ya fikirlerimden korkar
Ya da karşımda duvar olursunuz
Sizin alışkanlıklarınız var bilirim
Bilirim rahatınızdan ödün vermezsiniz
Altınızdan toprak kayıp gitse de
Bellediklerinizi
Hak zannedersiniz
Kolay değil tabuları söküp atmak
Lokmaya muhtaç olana çağdaşlığı anlatmak
Dünya kalemin ucunda dönüyor ey halkım
Onun için farz oldu tekkeleri kapatmak
Sizin dedeleriniz ile ben boğuştum oğul
Gerçi onlar ile yedi düvel ile de boğuştum oğul
Ama itiraf edeyim ki yedi düvelden de beter idiler
Hem beni
Hem Cumhuriyetimi yiyip bitirdiler
Gerçi onların bir mürşidi yok idi
Onların suçu büyük
Ama bahaneleri çok idi
Ya sizin
Ya sizin ey halkım
Fakr-u zaruret içinde olabilirsiniz
Hatta dalalet içinde de olabilirsiniz
Ama bu Cumhuriyet kutsaldır ey halkım
Nasıl hıyanet içinde olabilirsiniz
Söyleseniz ya ey halkım
Boşuna mı idi benim cephelerde yatışım
Boşuna mı idi yedi düvele savaş açışım
Ben bilemez mi idim hırkayı, lokmayı
Yani boşuna mı idi benim kaçan rahatım
Ey halkım
Ben Osmanlı’da er değil, paşa idim
İstediğim an
İstediğim yere gelir idim
İstedim ki özlediğim yere siz gelesiniz
Ne yaman bir ulus olduğunuz bilincine eresiniz
Hata mı yaptım ey halkım
13.09.2012 Eskişehir